Springer Sting

Η δημιουργία του σκούτερ Springer Sting ξεκίνησε έχοντας μπροστά μου ένα κουρασμένο βεσπάκι που κουβαλούσε στις πλάτες του 64000 χμ., εμφανώς καταπονημένο από τη χρήση που είχε υποστεί σαν μεταφορικό μέσο των ελληνικών ταχυδρομείων και με εμφανή τα σημάδια κόπωσης σ’ όλο του το σώμα. Κοιτάζοντας από ένα εντελώς διαφορετικό οπτικό πρίσμα, ήταν σαν να έβλεπα μπροστά μου έναν μεσήλικα, κουρασμένο από τις υποχρεώσεις και τα βάρη της ζωής του. Αυτό που γεννήθηκε μέσα μου, ήταν να δώσω σ’ αυτόν τον ταλαιπωρημένο μεσήλικα την ευκαιρία να ξαναβγεί ανανεωμένος στον στίβο της ζωής. Έτσι, με αφορμή την πρόσκληση στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό που διοργάνωσε ο οίκος SIP, στο Landsberg am Leche, κοντά στο Μόναχο της Γερμανίας, για custom βέσπες, γιατί όχι αυτός ο ανανεωμένος μεσήλικας να μην διεκδικούσε μια ευκαιρία για συμμετοχή σ’ αυτόν τον διαγωνισμό. Ξεκινώντας, λοιπόν, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε σε χρονικό διάστημα τριών μηνών, (μέχρι την ημερομηνία έναρξης του διαγωνισμού), ένα σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από λαμαρίνα σκούτερ, που δανείστηκε το όνομά του από το μπροστινό σύστημα μοτοσυκλετών, του θρύλου των Harley, που ονομάζονται Springer.

Το συγκεκριμένο έργο έχει πολλά κοινά στον τρόπο κατασκευής του με το Guardian, και είναι μια άσκηση υπερβολής πάνω στο μοντέλο PX 200cc. του 2000, της ιταλικής Piaggio, τόσο στο σχήμα όσο και στις καινοτομίες που συνοδεύουν το Springer Sting. Τα υλικά κατασκευής του είναι: Σίδηρος, μπρούντζος, χαλκός, δέρμα, ξύλο, πλαστικό και λάστιχο. Ξεκινώντας την κατασκευή του τιμονιού, ένα έτοιμο χυτό αλουμινένιο Drop-Bar τιμόνι, το τροποποίησα για να τοποθετήσω ρυθμιζόμενο καθ’ ύψος φανάρι, από μεγάλη μοτοσυκλέτα που ξεπροβάλλει μέσα από το τιμόνι στο μπροστινό του μέρος. Επίσης, κουρμπάροντας όλες τις επίπεδες επιφάνειες του τιμονιού κι οξειδώνοντας το, απέκτησε στην κυριολεξία εντελώς διαφορετικό ρετρό λουκ.Το τιμόνι πλαισιώνουν τα ξύλινα σκριπτ (χερούλια), το κάγκελο προστασίας του φαναριού και το αλουμινένιο καπελάκι του, τα χάλκινα καπάκια που ντύνουν τους διακόπτες των φώτων, η διακοσμητική αλυσίδα που περικλείει το κοντέρ του τιμονιού και η ζελατίνα στα χρώματα του σκούτερ, που έντυσε το κρύσταλλο του φαναριού.

.

Στη συνέχεια διαμορφώθηκε ο κορμός από λαμαρίνα που τοποθετήθηκε σαν καπέλο, πάνω στο βασικό σκελετό της βέσπας, ώστε να φιλοξενεί μέσα του το γραναζωτό μηχανισμό της σέλας. Τώρα αυτό που ουσιαστικά κλέβει την παράσταση στην εικόνα του σκούτερ, είναι το σιδερένιο μπροστινό σύστημα από αμερικάνικη μοτοσυκλέτα Harley του ’60. Για να τοποθετηθεί το μπροστινό, λοιπόν, στη βέσπα, πρώτα ελάφρυνε αφού κόπηκε και μίκρυνε στις επιθυμητές διαστάσεις, πατενταρίστηκε ώστε να γίνει ένα τηλεσκοπικό μπροστινό σύστημα με μηχανική υποβοήθηση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα και την μετατροπή της πρόσοψης της βέσπας, δηλαδή αλλαγή όλης της μπροστινής ποδιάς, για να δημιουργηθούν χώροι (εσοχές) δεξιά και αριστερά του μπροστινού συστήματος για να μπορεί να στρίβει άνετα. Έτσι το σκούτερ απέκτησε μεγαλύτερη ευκαμψία στις επιτόπιες στροφές και στο παρκάρισμα, με μεγαλύτερη ευελιξία στην κίνηση. Σειρά είχε η κατασκευή των καπακιών του κινητήρα και οι πλαϊνοί προφυλακτήρες που φιλοξενούν μέσα τους τα φλας.

Κατόπιν διαμορφώθηκε ο χρωμιωμένος σωλήνας, που ξεκινά από το λαιμό του τιμονιού και καταλήγει στο πίσω μέρος του πατώματος για ενίσχυση του σκελετού. Έπειτα κατασκευάστηκε η ανακλινόμενη σέλα του οδηγού, για να μπορεί να τροφοδοτείται άνετα το ντεπόζιτο με καύσιμα, αφού η τάπα βενζίνης βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη σέλα. Υλικά από ξύλο και δέρμα άρχισαν να πλαισιώνουν το σκούτερ στις λεπτομέρειές του, όπως το πάτωμα, η σέλα και το δερμάτινο τσαντάκι που φιλοξενεί τα ηλεκτρικά του σκούτερ, εύκολα προσβάσιμα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Στη συνέχεια, ολοκληρώθηκε το μπροστινό διαιρούμενο φτερό, που περικλείει τροχό και μπροστινό σύστημα, διαιρετό για να αφαιρείται πανεύκολα, κάτι που στο σκούτερ παραγωγής δεν συμβαίνει. Κι ενώ ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά για τη συμμετοχή στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό, αξεσουάρ όπως το πεντάλ του φρένου, το πλαϊνό σταντ, οι μπρούντζινες πινακίδες με τα στοιχεία του σκούτερ μπροστά και πίσω, η μανιβέλα εκκίνησης του μοτέρ, το προστατευτικό κάγκελο γύρω από την ποδιά, τα ξύλινα φλας πίσω στα φτερά (καπάκια), ήταν έτοιμα πια, και το μόνο που έλειπε για να ολοκληρωθεί η κατασκευή, ήταν η επισκευή του κινητήρα.

Ο μηχανικός μου σε χρόνο ρεκορ μου τον παρέδωσε έτοιμο και ποιοτικά αναβαθμισμένο, μέσα σε 24 ώρες. Τέλος, η επεξεργασία της επιφάνειας του σκούτερ, η οξείδωση και τα αντιχαρακτικά βερνίκια, χάρισαν αδρές μεταλλικές χροιές και παλαίωση στο σκούτερ. Έτσι, ο ανανεωμένος μεσήλικας, ονόματι Springer Sting, απέσπασε στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό που οργανώθηκε απο την εταιρεία SIP, στη Γερμανία, τα πρώτα βραβεία σε 2 κατηγορίες: “Best Show”, “Oddity” (για την πιο πρωτότυπη κατασκευή), και μας αποζημίωσε για τις αγωνιώδεις προσπάθειες μας να παρουσιαστεί κάτι καινούργιο, πρωτότυπο, με έντονα αποτυπωμένες επιρροές από Steampunk, ένα στοιχείο που συνοδεύει από λίγο έως πολύ τη δουλειά μου. Μετά την επιστροφή από το όμορφο Μοναχο στην Αθήνα, την κατασκευή συμπλήρωσαν μια μεταλλική σχάρα, που τοποθετήθηκε πίσω από τη σέλα του αναβάτη, και φιλοξενεί προσθαφαιρούμενο μονόσελο για δεύτερο άτομο. Τέλος, οι διάτρητοι προφυλακτήρες στα καπάκια του κινητήρα, η ανοξείδωτη βάση της πινακίδας πίσω, το πλαστικό διάφανο περίβλημα που καλύπτει το δερμάτινο τσαντάκι με τα ηλεκτρικά και τα κάγκελα που προστατεύουν όλη τη βέσπα, συμπλήρωσαν τελικά το έργο που ονομάζεται Springer Sting, και που το μαρτυρά το μπρούντζινο ταμπελάκι με τα ζιργκόν αριστερά στην πρόσοψή του.